مشقنامهٔ شیخ

در ۵ اسفند ۸۵ قرار شد در نگارستان اشراق قم و در انتهای نمایشگاه خوشنویسان قم
نشستی برای بررسی آثار و نقد آن‌ها برگزار شود.
علی رضائیان - رئیس انجمن خوشنویسان قم - تلفنی از بنده خواست که مجری‌گری این جلسه را
به عهده بگیرم و وجهش را این دانست که بنده در به چالش‌کشاندن افراد برای بحث تبحر دارم.
در ابتدا بی‌میل بودم؛ حس می‌کردم کار من نیست. بعدا دیدم فرصتی است برای تجربه‌ای تازه.
پذیرفتم و این اتفاق افتاد و حاصل کار را هم خیلی‌ها پسندیدند.
فایل صوتی حاضر مربوط به این نشست است.
در ابتدا آقای داود چاووشی (خوشنویس، خواننده) آوازی می‌خواند
و بعد استاد احمد عبدالرضایی صحبت می‌کند و بعد استاد سید رضا بنی‌رضی
و کم‌کم بحث جدی می‌شود و من هم هرازگاه دخالت‌هایی می‌کنم
و در کنار مجری‌گری ، تنور بحث را داغ می‌کنم و
گهگاه نخودی در آش می‌افکنم و افراد را به چالش می‌کشانم و اصرار دارم که آثار نمایشگاه - حتی اگر کاتبش از بزرگان باشد - به نقد کشیده شود.
برخی از افراد جلسه با این کار مخالف می‌کنند.
 در نهایت هم خیاط در کوزه می‌افتد و تنها اثر خوشنویسی خود من در آن نمایشگاه
مورد بررسی و تجزیه و تحلیل قرار می‌گیرد که البته تنها من در این باره صحبت می‌کنم
و دیگران و از جمله رضا بنی‌رضی صحبتهایم را می‌پذیرند و بر دفاعیات من نقدی وارد نمی‌کنند.


>>> برای دریافت فایل صوتی ام.پی.تری اینجا را کلیک کنید!
قسمت اول                                                    قسمت دوم

این قرآن را در نوروز ۸۵
از یک صحاف قمی به نام  ترابی
و به واسطه‌ی
دوست خوشنویسم علی نجفی - فرزند جواد سبتی -
به کمتر از ۴۰۰ هزار تومان خریدم
و چند ماه بعد به دوست خوشنویس قزوینی‌ام:
«علیرضا محبی»
به بیش از ۴۰۰ ه.ت فروختم.

قطعه‌خطی که به تازگی دوست گرامیم سرودلیر
از درویش عبدالمجید طالقانی در وبلاگش قرار داده است،
مرا به یاد این اسکن از خط آن شکسته‌نویس بزرگ انداخت
که در اختیار داشتم.
نمی‌دانم اصل این قطعه در اختیار کیست؟
بعید نیست جناب سرو در این باب کمکمان کند
که او در ردیابی سرنوشت برخی قطعات ناب و نایاب ، صاحب تجربه است.



در انتهای قطعه به نام و احوال نگارنده‌اش در هنگام تحریر
و نیز سال نگارش اثر ، اینگونه اشاره شده است:
«در عین بیحالی جهت مشغولی خاطر تحریر شد عبدالمجید۱۱۸۴»

دو چلیپا از خوشنویس خوب و مشهور: سید رضا بنی‌رضی.
این دو چلیپا متعلق به سال ۱۳۷۸ شمسی (دورره‌ی درخشان نستعلیق‌نویسی بنی‌رضی) است.
اینکه چرا ایشان در نستعلیق، «حفظ مراتب» نکردند، موضوع بحثی مستقل است.
آنچه مسلم است، این دو چلیپا بهترین - یا محتاطانه‌تر: از بهترین - آثار نستعلیق این خوشنویسی خوب قمی است. اصل این قطعات زمانی در دست دوست خوشنویسم «امیرمیثم سلطانی» بود
و حقیر به ۵۰ هزار تومان ابتیاع نمودم.