الف و جیم و دال و نون ظاهرا تنها حروفی هستند که در اشعار فارسی در مقام تشبیه حالت عاشق یا معشوق مورد استفاده قرار گرفته است. ابیاتی چون:
نیست بر لوح دلم جز الف قامت دوست / چه کنم حرف دگر یاد نداد استادم
مکن آن زلف را چو دال مکن / با دل غمگنان جدال مکن
دل بسته شد به دام دو زلف چو دال دوست / ...
قد همه دلبران عالم / پیش الف قدت چو نون باد
ای اوحدی، بریدن ازان زلف همچو جیم / دیدی که بر بلای دل خسته دال بود؟
و این دو بیت از حافظ:
تا سر زلف تو در دست .... افتادست/ دل سودازده از غصه دو نیم افتادست
در خم زلف تو آن خال سیه دانی چیست؟/ نقطه دوده که در حلقهء جیم افتادست
در حالی که دیگر حروف را هم می‏توان در این عرصه به بازی گرفت. در این عکس بنده با حالتی شبیه میم نستعلیق ایستاده‌ام؛ حتّی شال گردنم را هم شبیه میم نستعلیق به گردن بسته‏ام!

لوکیشن: نمایشگاه استاد علی شیرازی در زمستان سال ۹۰ شمسی
عکّاس: نعمان صحرانورد