آثار خوشنویسی دوست قزوینی‌ام «علیرضا محبی»

این هم دو نمونه خط شکسته از «علیرضا محبی» که به نظر من
اتفاقی در عالم شکسته نستعلیق محسوب می‌شود.
این اجراها با آنکه آشکارا تحت تاءثیر مرحوم سید علی‌اکبر گلستانه است،
مضامین آن بر خلاف آثار گلستانه که نوعاً از آثار سعدی انتخاب می‌شده،
از جملات آئینی گزینش می‌شود.
تابلوی سمت راست، از دعای عرفه‌ی سیدالشهداء(ع)
که این روزها در ایام سوگواری آن حضرت بسر می‌بریم، انتخاب شده است. جمله این است:

خَسُرَتْ صَفْقَةُ عَبْدٍ لَمْ یَجْعَلْ لَهُ مِنْ حُبِّکَ نَصیباً

و جمله‌ی سمت چپ هم حدیث است و می‌فرماید:«انً من شیعتٍنا مَنْ سلُمت قلوبُهم منْ کل غش و غل و دغل»
با آنکه مکرراً می‌شنویم که طراحی خط شکسته‌نستعلیق برای جملات فارسی است و مضامین عربی را برنمی‌تابد و استاد احمد عبدالرضایی از اساتید مطرح کتیبه‌ی نستعلیق در کشور بارها به خود بنده فرمودند که قرآنی که جناب ملک‌زاده به خط شکسته می‌نویسد، تنها از باب این تجربه که یک بار هم دست کم قرآن به شکسته نوشته شود، خوب است و لاغیر، ولی ذوق علیرضا محبی و تابلوها شکسته‌ی او ثابت می‌کند که این تجربه ذیقیمت است و آفاق تازه‌ای از زیبایی‌های این خط را در قالب متون دینی به نمایش می‌گذارد که به نظر من آثاری ملی-مذهبی است.



قطعه‌ی ثلث زیر را محبی برای سنگ مزار زنده‌یاد «محمدرضا قنبری» خوشنویس
تازه‌درگذشته‌ی قزوینی نگاشته است:







                                                    چلیپای زیر شعرش نیز سروده‌ی علیرضا محبی است: